NAMASZCZENIE CHORYCH.

Kościół sprawując duszpasterstwo chorych spełnia polecenie Pana Jezusa, by troszczyć się o chorych. Troskę tę okazuje Kościół nie tylko odwiedzając chorych, lecz także podnosząc ich na duchu przez sakrament namaszczenia. Czyni to w czasie trwania choroby oraz wtedy, gdy chorzy znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci.
"Choruje ktoś wśród was? Niech wezwie kapłanów Kościoła i niech modlą się nad nim namaszczając go olejem w imię Pańskie. Modlitwa płynąca z wiary wybawi chorego i ulży im Pan. A jeśliby był w grzechach, będą mu odpuszczone"

(Jk 5,14-15).

DOKUMENTY KOŚCIOŁA MÓWIĄ:

• chorych należy namaszczać, by ich podźwignąć i zbawić,

• sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował,

• udziela się osobom w podeszłym wieku, jeśli nawet nie zagraża im niebezpieczna choroba,

• rodziny same powinny prosić o namaszczenie chorych, niech go przyjmują z wiarą i pobożnością.
  Niech wystrzegają się złego zwyczaju odkładania przyjęcia tego sakramentu.

• kapłan wezwany do chorego, który już umarł namaszczenia niech nie udziela, pozostaje modlitwa za zmarłego,

• formuła namaszczenia:
  "Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen."

Z duszpasterskiej troski prosimy, aby namaszczenie chorych łączyć z odwiedzinami chorych, które odbywają się 4 razy w roku. Nie czekajmy zbyt długo, gdyż najczęściej jest już za późno! Wtedy nasze sumienie obciążamy wielką odpowiedzialnością za nie przygotowanie naszych bliskich na moment spotkania z Bogiem.
Prosimy, aby w mieszkaniu chorego przygotować na stoliku: krzyż, zapalone świece, wodę święconą, sól z chlebem oraz odrobinę waty.
Człowiek chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym chorobą, potężną moc i obronę.

CHRYSTUS OBARCZYŁ SIĘ NASZYM CIERPIENIEM I DŹWIGAŁ NASZE BOLEŚCI.